Categorie: De Dertig

De Dertig: aanmodderen

Op 29 december 2017

Vandaag precies een jaar geleden begon ik met een column: De Dertig. En zoals dat zo vaak gaat, heb ik er daarna te weinig energie in gestoken om het écht een succes te maken. Ik geef mijn relatieve succes in andere levensterreinen (schrijfopdrachten in Azië, nieuwe baan, verhuizen, eindelijk rechte tanden) de schuld.

Welgeteld vier columns, inclusief deze, kon ik er uitpersen in een jaar, en dat geeft de burger geen moed. En omdat ik vanaf morgen geen dertig meer ben maar EENENDERTIG (omg vet oud) denk ik ook niet dat het een goed idee is om er nog duizend jaar mee door te gaan. Dus bij deze: dit is de laatste De Dertig. Niemand huilt.

Dat wil niet zeggen dat ik geen columns meer blijf schrijven. Als ik er eens zin in heb, dan plemp ik gewoon weer iets online, maar dan gewoon zonder De Dertig. Dat is ook omdat ik nooit kan onthouden of ik Dertig nou wel of niet met een hoofdletter schrijf. En gezien Tim en ik met Het Verdriet van Drenthe ineens een cabaret-act zijn geworden, denk ik dat ik de columns die ik schrijf misschien wel meteen ombouw tot cabaret-teksten. Een kind kan de was doen!

Weg met De Dertig. Dat is goede voornemen voor 2018 nummer één: minder onnodige structuren. Dat, en ein-de-lijk eens goed Frans leren. Kijken of ik dat beginnetje volgend jaar een vervolg heb kunnen geven.

De dertig: ommezwaai

Door Albert

Op 7 december 2017

In De Dertig, Het Verdriet van Drenthe

Chaos. Dat was mijn leven de afgelopen maanden.Wel een leuke chaos, want wat heb ik veel meegemaakt: eerst naar Singapore voor een opdracht, daarna op reis door Maleisië, terug naar Nederland en dan drie weken daarna weer voor de Asia Europe Foundation naar Oost-Azië, dit keer naar Myanmar of all places. Je maakt wat mee als freelance schrijver.

Ik was nog niet terug in Europa of de volgende uitdaging presenteerde zich: een baan! Vanaf deze week werk in als membership officer bij IETM International Network for Contemporary Performing Arts. IETM is in Brussel, dus dat betekent: verhuizen. Weg uit Fryslân, en weer terug in de Belgische hoofdstad. Minder koeien, meer mensen. Minder wadlopers, meer klaplopers. Maar gelukkig evenveel identiteitswaanzin!

Ik werk parttime voor IETM en blijf dus freelancen als schrijver, manusje-van-alles en ook met muziek maken. Het gaat namelijk goed met Het Verdriet van Drenthe: deze maand treden we zowat elk weekend op:

– Afgelopen zaterdag met homomannenkoor Zangzaad op het COC Songfestival (zie foto van fotograaf Niels Knelis Meijer – not related)
– Dit weekend bij alweer een minderhedensongfestival, het Friese Liet
– De week erna op de comedy kerstbrunch van de Jonge Utrechtenaers

Feest dus, en een leven op z’n kop. Maar ik heb er zin in!

De Dertig: jongensdromen

Door Albert

Op 17 februari 2017

In De Dertig

Weet jij wat je later wilt worden? Of ben je al iets?

Politieagent, astronaut, profvoetballer – stoere, en vooral vastomlijnde beroepen, diè spreken het meest tot de verbeelding van het gemiddelde kind. Dat ik nooit een stoere brandweerman of gevechtspiloot zou worden stond bij mij echter al redelijk snel vast. Mijn toekomst werd vooral bepaald door het recente verleden. Na een bezoek bij de kapper, wilde ik kapper worden. Uit eten bij de Chinees? Daar kwam de beroepsinspiratie in de vorm van als elegante zwanen gevouwen servetten. Na het toetje wilde kleine Albert beroeps-servettenvouwer worden. Eigenlijk wil ik dat nog steeds.

Ik ben niet de enige wiens carrière-keuze zo makkelijk beïnvloedbaar is. Het schijnt dat het aantal studenten die zich inschreven bij de rechtenfaculteit verdubbelde na het eerste seizoen van Ally McBeal. Zo denk ik ook altijd aan een carrièreswitch als ik tv kijk. Zo heb ik in de afgelopen paar jaar de ambitie gehad om hartchirurg (ER; Grey’s Anatomy), politicus (Borgen; het achtuurjournaal) en drag queen (RuPaul’s Drag Race) te worden. Maar als ik dan daadwerkelijk de eerste stap zet door een jurk aan te trekken en te transformeren tot Lucille de la Tourette (wat mij betreft gaat het in drag vooral om woordgrapjes), voelt het toch nooit helemaal als mijn lotsbestemming. Wat geklooi met mascara en lippenstift en het ongemak van hakken en bh’s en ik geef meteen op.

Nu ik dertig ben, is dat eigenlijk niet anders. Ik denk niet dat ik als kind ooit een periode heb gehad dat ik onderwijscoördinator bij een internationale master wilde worden, maar ‘t is best leuk werk en zorgt voor genoeg speltbrood op de plank om mijn eco-deco-lifestyle te onderhouden. Maar ook al was het niet mijn jongensdroom, ook deze realiteit kan makkelijk in duigen vallen. Als rechtgeaarde dertiger heb ik natuurlijk slechts een tijdelijk contract, dat na juni niet verlengd kan worden (bedankt Den Haag!), behalve dan als ik een vast contract krijg, wat ik zo mogelijk nog beangstigender vind dan werkloosheid.
Dat zet druk op de ketel. Wil ik zo doormodderen, of een droom achterna? En wat is die droom dan? Blijf ik in Groningen, of verhuis ik naar Utrecht? Of, weetikveel, Singapore? Blijf ik een loonslaaf, of word ik eigen baas? En Het Verdriet van Drenthe, mijn muziekproject met Tim, wat als we daar nou eens een echt succes van maken?

Ik heb nog een paar maanden om te beslissen. Als je tips hebt, dan hoor ik ze graag.

De Dertig: aftellen

Door Albert

Op 29 december 2016

In De Dertig

Nog een paar uur en dan is het zover. Dan word ik dertig. Alsof rampjaar 2016 nog niet genoeg voor mij in petto had.
Wat ik me als kind had voorgesteld bij deze leeftijd? Dat ik van alles zou weten over hypotheekaftrek. Beleggingsfondsen. Uitvaartverzekeringen.
Maar natuurlijk weet ik nog steeds niets. Omgerekend in hondenjaren ben ik 210, en in homo-jaren 56, maar desondanks voel ik me nog jong, fit, onvolwassen en relatief zorgeloos. Zolang ik me aan een strikt dieet van rust, regelmaat, sport en koffie houd, is er nog niets aan de hand. En ook al veroveren mijn inhammen al aardig wat terrein, door mijn beugel zie ik er alsnog uit alsof ik veertien ben. #foreveryoung.

Mijn goede voornemen voor het komend jaar is om meer te schrijven. Dat komt goed uit, want ik ben sinds kort zzp’er, zoals het een moderne dertiger betaamt. Met de kleine letter ben ik zelfstandig schrijver en heb ik meteen een medium voor een riedel columns over het dertigersbestaan. Ik noem het ‘De Dertig’. Dit is column #1. Carrie Bradshaw, eat your heart out.
Zie het als een open dagboek, maar dan wel één die traffic genereert, een kapitaalkrachtige doelgroep aanboort, en mij oefent in de magie van SEO-webteksten schrijven. Een beetje dertiger is namelijk marketingbewust. En ook al is dit een bescheiden beginnetje, in een uithoek van het internet-universum, ik geloof er heilig in dat ik met behulp van mijn skillset en time management-methodes best wat schrijfopdrachten zal weten binnen te hengelen. We gaan het meemaken.