In Brussel staat een drag bar genaamd Chez Maman. Je moet aanbellen om binnen te komen – en eenmaal daar is het groezelig, krap, en het ruikt er verdacht. Maar als je geluk hebt, vergeet je dat alles en kijk je hoe drag queen La Diva Live de trap afloopt, recht de bar op, en in de spotlights haar strot open zet. La Diva heeft een heel repertoire, maar ze is op haar best als Kate Bush.
“Heathcliff, it’s me, Cathy, come home”. Iedereen zingt luidkeels mee. Als je je ogen dicht doet, is het alsof Miss Bush er zelf staat. Als je je ogen opendoet, moet je je fantasie een tandje bijzetten.
In Berlijn wordt er jaarlijks een Wuthering Heights flashmob georganiseerd, waar honderden mensen gekleed als La Bush in vuurrode jurk de gehele choreografie doorlopen. Handgezwaai en mime-getouwtrek incluis.
Kate Bush. Wat een powervrouw. Songwriter, danseres, muzikante, altijd met grote ogen die zich een weg priemen door een waas op de camera. De clips zijn het best:
Kate die door het bos danst
Kate die in het fruit danst
Kate die met een contrabas danst
In het Bush universum kan het allemaal. Ook tekstueel, zoals in Mrs. Bartolozzi, een lied gewijd aan haar wasmachine:
Slooshy sloshy slooshy sloshy
Get that dirty shirty clean
Slooshy sloshy slooshy sloshy
Make those cuffs and collars gleam
Of dan het nummer π, waar ze doodleuk het cijfer π zingt. Tot aan zo’n honderd cijfers achter de komma. Waarom ook niet.
La Diva Live snapt het. Na haar versie van Babooshka klimt ze weer de trap op, de spotlights uit. Een deal met God. Voor even van plaats gewisseld met Kate Bush.
